Sommige honden laten een pootafdruk achter die nooit meer verdwijnt. Voor mij is dat mijn lieve Falco, die 13 jaar, 3 maanden en 3 dagen deel uitmaakte van ons gezin. Veel te kort, maar o zo bijzonder. Dit is zijn verhaal.
De eerste signalen
Toen Falco wat ouder werd, kreeg hij artrose. Met medicatie konden we hem goed ondersteunen en hij bleef daardoor vrolijk en actief. Tijdens warme dagen hijgde hij sneller door zijn platte snoetje. Hij is zelfs twee keer oververhit geraakt, verschrikkelijk om mee te maken, iets wat je nooit wilt zien bij je hond.
Rond september vorig jaar merkte ik dat hij vaker hijgde, ook zonder hitte. Ik voelde dat er iets niet klopte. Toen hij ook begon te ‘piepen’ tijdens het ademen, zijn we met hem naar de dierenarts gegaan. Op de echo bleek dat Falco een vergroot hart had.
De achteruitgang
We startten meteen met medicatie, maar vanaf dat moment ging het helaas steeds slechter. Falco sliep veel, wilde nauwelijks nog eten en zelfs zijn kleine rondjes in de tuin liet hij aan zich voorbijgaan. Onze altijd hongerige, vrolijke vriend verdween langzaam.
Voor mij was dit extra zwaar omdat ik tijdens mijn studies op kot zat. Ik kreeg video’s doorgestuurd waarop Falco zichtbaar leed. Hij at moeizaam, ademde amper en huilde van de pijn. Het is hartverscheurend om je maatje zo te zien aftakelen.
Het afscheid
In zijn laatste week leek er even hoop te zijn: mama belde dat hij “precies wat beter deed”. Maar al snel kwam het onvermijdelijke advies van de dierenarts: Falco laten inslapen zou het beste voor hem zijn.
Zijn laatste avond kreeg hij nog frietjes en een frituursnack. Toch was het confronterend hoe hij niet goed meer wist wat hij deed en moeite had om adem te halen. De ochtend van het afscheid begon het heel hard te regenen, om daarna over te gaan in zonneschijn. Alsof de hemel even met ons meehuilde.
Op 28 september 2024 namen we afscheid. Falco mocht eindelijk rust vinden, zou pijn.
Dankbaarheid en een boodschap
Ik mis hem nog elke dag. 13 jaar, 3 maanden en 3 dagen lijkt lang, maar voor mij was het niet genoeg. Ik ben vooral dankbaar dat hij mijn eerste hondje was en dat hij mijn leven zoveel liefde heeft gegeven.
Met zijn verhaal wil ik ook iets meegeven: laat bij oudere huisdieren gerust eens een echografie of röntgenfoto maken. Het is een investering, maar kan veel duidelijk maken en misschien leed voorkomen.
Voor altijd in mijn hart, lieve Falco.
Reactie plaatsen
Reacties
Het is altijd te vroeg om afscheid te nemen, daarom is het belangrijk om enorm en bewust te genieten van alle momenten❤️❤️🌈